nie daję już rady.
naprawdę.

jestem.
było...hmmm...jak w raju.

 

 

zagryzam zęby i ostatkami sił doczołguję się do...ferii. bo jeśli wszystko dobrze pójdzie już niedługo będę tam. a wtedy olewam sikiem prostym całą resztę. niech się wali, niech się pali. NIE MA MNIE.

aaaaaaaaaa. już nie mogę.

czas się ogarnąć i wziąć do kupy - psychicznie oczywiście bo w pracy jestem na pełnych obrotach. w dodatku kontrola ma być i wszyscy latają jak z piórem. ciekawe ile jeszcze wytrzymam, zważywszy na to, że wyrabiam normę ponad normę i nie wiem czy mój organizm długo tak jeszcze pociągnie.

za oknem, ptaszki ćwierkają, odwilż, czyly wiosna, panie sierżancie!

miłego.

.....

przyszedł mi niedawno zamówiony na m. Disturbed :D